زندگی خواب شیرینی است دل نبند

زندگیم خلاصه شده بود در دوست داشتن تو و الان که نیستی هیچی سرجاش نیست...نه لبخندی رو لبامه...نه امیدی به این دنیا هست...وقتی که تو نیستی انگار یک مرده متحرک هستم...وقتی که نباشی همه دنیا روی سرم آوار هست..‌.حس کار هم نیست...تو خیلی بدی...من از تو بدتر...تا وقتی کسی رو از دست ندی نمی دونی چی داشتی...من که با تو صادق بودم این شد حال روزم...اگه بهت دروغ می گفتم بهتر بود به نظرم‌‌‌‌...صداقت بهای سنگینی دارد...می‌دونم رفتی خدا به همرات رفیق نیمه ی راه من... ولی اینو بدون تا قیامت داغت بر دلم هست...تو هیچ وقت تو موقعیت من نبودی که منو درک کنی...هیچ کس نبوده...دیگه نمی خوام متعهد به تو باشم...این آدمی که از این به بعد می بینی تو باعث و بانی اش هستی... تو باعث شدی به این حال روز بیفته...یک جوونی...یک زندگی...یک خیال خوش بهم بدهکاری...کاشکی هیچ وقت دل به تو نمی دادم...خیلی بدی...‌.بعدش من چرا باید خوشحال باشم از زجر تو....من آرزوم خوشبختی تو بود...ولی تو نفهمیدی...تو نفهم ترین آدمی بودی که من در طی این سالها یدک کشیدم...پس بده بهم همه احساسم را که پای تو ریختم...

........................‌..........................................................

پی نوشت:

دوستان وبلاگ نویس پوزش می طلبم اگر حرفام نامفهوم بوده برایتان.‌‌.. این وبلاگ تنها جایی هست که میتوانم راحت دلم را خالی کنم...نه دوستی هست نه رفیقی..‌.این وبلاگ وفادارترین سنگ صبورم بوده و هست...فقط این قدر بگم براتون:  زندگیت را پای یکی بزاری آخرش بگه تو برای من چکار کردی...همیشه قرار نیست زندگی به کام ما باشه...واقعا به چی این زندگی دلخوش باشیم...آدم از خودش گل  بخوره درد داره....خیلی درد داره...خدا نصیب هیچکی نکنه....